De akoestische beglazing
Van gewoon enkel glas tot drievoudig gelaagd glas, allen hebben ze wel een zekere demping.
De akoestische waarde van enkel glas
Akoestisch glas is doorgaans dubbelglas, opgebouwd uit twee glasbladen en een hermetisch afgesloten spouw. Elke glasplaat kan een bepaalde dikte hebben en kan ofwel gewoon glas, gehard of gelaagd glas zijn. Dat wil evenwel niet zeggen dat je enkel glas moet afschrijven; zo heeft bijvoorbeeld enkel glas van 8 mm een akoestische waarde van 33(‑1;-2) en een dubbelglas met tweemaal 4 mm een akoestische waarde van 29(-1;-4).
De spouw
De spouw wordt hermetisch afgedicht door een dubbele soepele randafdichting en kan gevuld worden met argon, een inert gas dat bekendstaat om zijn goede thermisch isolerende eigenschappen. Onderzoek toont aan dat een akoestische beglazing de geluidshinder tot viermaal toe verzwakt ten opzichte van klassieke dubbele beglazing.
De kritische frequentie
Bij beglazing en akoestiek moet je rekening houden met de resonantie; dit is de frequentie waarbij het glas spontaan trilt als de geluidsbron eenzelfde frequentie heeft. Op die zogenaamde kritische frequentie veroorzaakt het glas een tweede, laagfrequente geluidspiek. Om die kritische frequentie zo veel mogelijk te dempen, ga je enerzijds kiezen voor dik glas. Hoe dikker het glas is, hoe hoger de geluidsdempingscurve ligt en hoe meer geluid de beglazing tegenhoudt. Door meer dan één glasplaat in te zetten, verhoog je je demping nog meer.
Symmetrie en asymmetrie
Dubbelglas bezit twee grensfrequenties, een voor elk glasblad. Is de dubbele beglazing symmetrisch (beide glasplaten zijn even dik), dan is de geluidspiek sterker dan voor elke ruit afzonderlijk. Hier is het dus van belang dat de glasbladen niét even dik zijn en dat de beide glasplaten ieder een verschillende kritische frequentie hebben. Dat zorgt voor een verminderd resonantie-effect. Dat onderlinge verschil in dikte moet minimaal 2 mm zijn. De minimale dikte van een glas is 4 mm, de dikste beglazing in monolithisch glas is 19 mm.
Gelaagd glas
Een combinatie met gelaagd glas zal de akoestische waarde van het glas het best verbeteren. Dat komt omdat er een tussenlaag aangebracht wordt tussen beide glasplaten.
Bij gelaagd glas gaat het meestal om een veiligheidsfolie uit PVB (polyvinylbutyral). Die folie werkt enerzijds inbraakvertragend, maar ook geluiddempend. Uit experimenten blijkt ook dat de optimale akoestische verbetering plaatsvindt wanneer de beglazing bestaat uit twee glasplaten en twee folies met een dikte van 0,38 mm elk. Die PVB-folie wordt altijd tussen het gelaagde glas geplaatst – nooit op het glas.
In principe is het ook mogelijk om meer dan twee folies te gebruiken, maar dan zul je eerder het veiligheidsniveau vergroten; de akoestische winst zal hiermee niet sterk meer verbeteren.
Daarnaast kan die tussenlaag bestaan uit gepolymeriseerd giethars, dat in een dikte van 1 à 2 mm aangebracht wordt. Het hars heeft een lagere elasticiteit dan de veiligheidsfolie PVB en levert op die manier een hogere demping en een hogere dempingsisolatie op.
Wat met vacuümglas?
Naast hars of een veiligheidsfolie kun je er ook voor zorgen dat de spouw luchtledig is. Geluid kan zich immers niet door een vacuüm voortplanten.
Die spouw moet dan wel erg dun gemaakt worden. Bovendien komt vacuümglas met een hoog prijskaartje.
