Juiste industriële vloer kiezen is geen sinecure

Strenge eisen op vlak van veiligheid, duurzaamheid en functionaliteit

De keuze van een industriële vloer vergt een grondige analyse van de mogelijkheden, de aanleg- en de onderhoudskosten. Naast "gangbare" eisen ten aanzien van sterkte, belastbaarheid, onderhoud en duurzaamheid kennen diverse industrietakken ook nog weer specifieke eisen. Dit gegeven en het brede aanbod maken dat het kiezen van de juiste industriële vloer bepaald geen sinecure is.

   

STRENGE VEREISTEN

Nagenoeg alle industriële omgevingen kennen de noodzaak van een kwalitatief goede, sterke vloer. Deze dient qua veiligheid, duurzaamheid en functionaliteit te voldoen aan veelal strenge eisen: (voldoende) bestand zijn tegen mechanische, thermische en/of chemische belasting en beschikken over voldoende antislipeigenschappen om veilig te kunnen werken. Ook de mate van onderhoud en reinigbaarheid is een factor van belang. Een juiste vloerkeuze is dan ook geen sinecure, en vergt een grondige analyse van de mogelijkheden, de vereisten en de aanleg- en de onderhoudskosten.

Naast de gangbare belastbaarheidseisen gelden er binnen bepaalde industrietakken ook specifieke eisen

SPECIFIEKE EISEN

Naast de "gangbare" eisen ten aanzien van de belastbaarheid, gelden er binnen de diverse industrietakken ook specifieke eisen.

Afwatering

Een goede afwatering is belangrijk. Zeker daar waar veel met vloeistoffen wordt gewerkt en zich vuilresten kunnen ophopen, bijvoorbeeld in de voedingsmiddelenindustrie. Een manier om afwateringsproblemen tegen te gaan, is het plaatsen van een vloer onder afschot. Een helling van 0,5 cm tot 1,5 cm per meter (0,5 tot 1,5%) voorkomt plasvorming op de vloer en zorgt mede voor de goede afvoer van allerhande vloeistoffen. Een passend afwateringskanaal helpt de vloeistoffen te kanaliseren dan wel op te vangen.

Antislip

Antislipvloeren dienen aan diverse normen te voldoen – onder andere de NEN EN 13329 en de DIN 51130 − waarin tevens de methode is vastgelegd om de slipweerstand te bepalen. In sommige gevallen is het noodzakelijk de verdringingsruimte in het vloeroppervlak vast te stellen, een maat voor de aanwezigheid van (kleine) openingen waarin vloeistof kan blijven staan met het risico op 'slipgevaar'.

Chemicaliënbestendigheid

Als chemicaliën op de vloer belanden en door de ondergrond worden geabsorbeerd, dan kan dit leiden tot vervuiling en/of (versnelde) slijtage; een chemisch resistente coating voorkomt dit. Bepalend daarvoor zijn onder meer de aard en de concentratie van de chemicaliën, de mate en duur van de belasting en omgevingsfactoren. De meeste hiervoor gebruikte coatings behoren tot de categorieën polyurethaan, epoxy, fluorpolymeer en fenol.

ESD-veiligheid

In de elektro-industrie dient een vloer ESD-veilig te zijn ('ESD' staat voor 'Electrostatic Discharge'). De vloer wordt daartoe voorzien van een coating die elektrostatische oplading dient te voorkomen dan wel de elektrostatische lading veilig afvoert. In afwezigheid van een ESD-veilige vloer is de mate van verstoring onder meer afhankelijk van het spanningsniveau, het type apparatuur en de afscherming daarvan en die van de leidingen.

Vloeistofdichtheid

Een vloeistofdichte vloer voorkomt dat er schadelijke stoffen in de ondergrond terechtkomen: doordat ze niet-absorberend zijn, blijft de vloer bovendien vanbinnen droog. Vloeistofdichtheid kan op diverse manieren worden gerealiseerd. Belangrijk daarbij is dat de constructievloer draagkrachtig, stabiel, vlak en krimpvrij is. De vloer mag geen scheuren of naden vertonen en afwateringssystemen dienen afgekit te zijn. Een gietvloer is het betrouwbaarst, maar ook relatief duur.

Voedselveiligheid

In de voedselindustrie dient een vloer te bestaan uit hard, ondoordringbaar, niet-absorberend, afwasbaar en niet-toxisch materiaal met voldoende antislipeigenschappen. Bij betegeling mogen de voegen geen openingen vertonen – micro-organismen − en bij de overgang tussen de wanden en de vloer beschermen verticale stootranden op de hoeken of een van een vloerflens voorziene rand tegen vuilophoping. Bij een PMMA-gietvloer kan een waterdichte kuip worden gecreëerd door plaatsing van hygiënische, afgeronde PMMA-plinten.

TYPEN VLOEREN EN ONDERHOUD

Een groot aantal vloeren is geschikt voor industriële toepassingen, elk met hun eigen aanbrengtechniek en wijze van onderhoud. Hieronder een selectie.

Betonvloer

Beton, met als bindmiddel cement, vormt in feite de basis voor een industrievloer. Er komt op een dergelijke vloer vaak een afwerkvloer, maar dat is niet altijd het geval c.q. noodzakelijk. Er is dan sprake van een monolithisch afgewerkte betonvloer. Uit het oogpunt van behoud is polijsten en impregneren aan te raden.

Betonvloeren zijn weliswaar onderhoudsvriendelijk maar niet onderhoudsvrij. Ze zijn relatief makkelijk schoon te maken met speciaal daarvoor ontwikkelde machines en reinigingsvloeistoffen.

Cementdekvloer

Dit is de meest toegepaste dekvloer en bestaat uit zand of grind, cement en water. Een cementdekvloer zonder oppervlakverbeterende maatregelen – impregnering, verzegeling of coating − heeft de neiging stof aan te trekken, sneller vuil te worden en vocht op te nemen.

Bij het natreinigen van de vloer dient het aangebrachte vocht ook onmiddellijk weer te worden verwijderd. Is natte reiniging niet nodig, dan kan een veeg-/zuigmachine volstaan.  

Gietasfalt

Dit type vloer − een mengsel van steenmeel, zand, split en grind, gebonden met bitumen − vormt in een industriële setting vaak het ondergrondmateriaal. Dit vanwege de waterafstotende eigenschappen. Al direct na het "koud worden" kan er, nadat kwartszand is ingestrooid, een polyurethaancoating worden aangebracht.

Aangezien gietasfalt poriënvrij en voegloos is, vergt dit type vloer weinig onderhoud en nazorg, en kan deze worden gereinigd met gewone onderhoudsproducten, manueel dan wel machinaal.

Een juiste vloerkeuze vergt een grondige analyse van de mogelijkheden, de vereisten, de aanleg- en de onderhoudskosten

Harsgebonden gietvloeren

Het leggen van dit soort vloeren vergt gedegen vakmanschap. Elk type harsvloer heeft zijn eigen specifieke kenmerken inzake mechanische en chemische resistentie, elasticiteit en uv-bestendigheid. Als voorwaarde geldt dat er sprake dient te zijn van een vastliggende ondergrond met een eigen vochtigheid van maximaal 3 tot 4%.

De meest gebruikte types zijn:

PMMA of acrylaat

Dit is een kunstharsvloer op basis van polymethylmethacrylaat (PMMA). Door de taai-elastische eigenschappen kan deze naadloos worden geplaatst op diverse ondergronden. Door de bijzonder korte droogtijd van de gebruikte harsen is de gietvloer al twee uur na installatie 100% belastbaar. Acrylaat gietvloeren worden steeds "vol en zat" ingestrooid met kwartszand. Dit ter bevordering van de sterkte en de antislipeigenschappen.

De vloer is vloeistofdicht, uv-resistent, prima bestand tegen basen en zuren en voldoet aan de HACCP-normen voor optimale veiligheid en hygiëne. Deze eigenschappen maken acrylaatvloeren breed inzetbaar in uiteenlopende bedrijfstypen.

Epoxy

Epoxy is een harde kunststof en een epoxyvloer is dan ook uitermate sterk. Verder is dit type vloer duurzaam en slijtvast, en beschikt deze over een grote chemische bestendigheid. Vaak worden epoxy gietvloeren afgewerkt met een PU-toplaag om deze extra te beschermen tegen zowel chemische als mechanische belasting.

Een epoxy troffelvloer is een grind- of mortelvloer die vaak wordt toegepast bij zwaardere belastingen. Hierbij worden de epoxyharsen bovendien ingestrooid met een type kwartszand. Dit op basis van de benodigde antislipgradatie.

PU-cement

Dit betreft een hybrideharsvloer bestaande uit polyurethaan en cement. Deze uiterst robuuste vloeren kunnen de zwaarste mechanische en thermische belasting aan. Ter illustratie van dat laatste: waar andere gietvloeren een maximale belasting aankunnen van 65 °C, kan dit bij PU-cement oplopen tot wel 130 °C. Enigszins nadelig is de beperkte kleurkeuze en het feit dat deze vloeren niet 100% uv-resistent zijn.

Voor de reiniging van harsgebonden gietvloeren is een schrobzuigmachine het meest aangewezen in combinatie met een voor dit type vloeren geëigend schoonmaakmiddel, bijvoorbeeld schoonmaakazijn (in ieder geval geen solventen). Handmatig vegen en dweilen is gezien de doorgaans grote oppervlakken geen optie, en bovendien is de borsteldruk in dat geval ontoereikend. Gemorste vloeistoffen of vlekken kunnen doorgaans eenvoudig worden verwijderd met behulp van een hogedrukreiniger.  

Tegelvloeren

De meest toegepaste tegelvloeren zijn vloeren met:

Keramische tegels

Keramiek is bestand tegen extreme omstandigheden, dus ook tegen chemische belasting. Aangezien deze tegels door hun hardheid geen vocht opnemen, is een goede afwatering een randvoorwaarde. Vandaar ook de ondergrond van split: door de iets grovere korrel verloopt de afvoer van water beter.

Keramische tegels vergen nauwelijks onderhoud: zuigen met een industriële stofzuiger en reinigen met warm water en een geringe hoeveelheid ontvettende zeep volstaat. Wel is het zaak goed na te spoelen met zuiver water om alle zeep- en vuilresten te verwijderen.

Pvc-vloertegels

Pvc-(klik)tegels bieden een oplossing wanneer gangbare vloertypen geen optie zijn, bijvoorbeeld vanwege de ondergrond of omdat dit budgettair niet mogelijk is. Ze zijn veerkrachtig, volledig vloeistofdicht en hygiënisch: de naden tussen de pvc-tegels worden thermisch gelast, zodat er zich geen vuil kan ophopen. Verder is het materiaal geluiddempend en antislip.

Goed onderhoud en reiniging van pvc-tegels voorkomt slijtage. Vuil en stof moeten dagelijks worden verwijderd door zuigen. Ook is het zaak de vloer regelmatig nat te reinigen en te ontvetten conform de voorschriften in de gebruikershandleiding.